بنفشه

نگاه خسته اش روي كنگره هاي بي حركت مي ماند و آنقدر آنها را مي شمارد تا به خواب مي رفت. كم كم پرچم هاي قرمزوبنفش دشمن جلوي چشم هايش رنگ گرفت. سپاهيان بي شماري را ديد كه درصفوفي منظم به طرف او درحركت بودند. دلش پر ازكينه شدوعزمش براي جنگ استوار. نعره اش دردشت پيچيد، ازميان صفوف دشمن گذشت وبه گوش سهراب بنفشه...ادامه مطلب

кнαηιαвα∂:که اگر رستم بفهمد که تو قصد حمله به ایران داري در يك لحظه تو وسپاهت را از دم تيغ مي گذراند». سهراب چون نام رستم را شنيد به يادآورد كه تمام هدفش ازاين لشگركشي ديدن پدرش رستم بوده است. اما همين كه دوباره به ياد عهد وپيمان گردآفريد افتاد، گفت: من تو را امان دادم تا دژ راتحت فرمان من درآوري. گ بنفشه...ادامه مطلب

بنفشه...

مجاز نمیباشد صدا 004_sd.m4a در فایل .m4a پسوند

بنفشه...

به نام خدا#درس۱۱#فارسی۱مشخصات کلی شعر:قالب شعر: غزللحن:حماسی - میهنیمحتوا:وطن‌دوستیقالب:غزل(میهنی - اجتماعی)ردیف:منواژگان قافیه:دشمن،گلشن،تن،میهن و ...(وزن شعر : فعولن فعولن فعولن فعولنبحر متقارب مثمن سالمقافیه طبق قاعده۲ :مصوت کوتاه _َ +صامت نردیف دارد: مندر مصراع اول و همه ی مصراع های زوج، اختیار شاعریِ تغییر کمیت مصوت، بلند حساب کردن مصوت کوتاه در هجای ماقبل آخر وجود دارد)[قسمت داخل پرانتز مربوط به دانش‌آموزان رشته انسانی‌ست.]شعر آغازی غیر کلیشه ای دارد. #شیوه_ی_بلاغیِ به کار رفته و تقدیم متمم، در جلب نظر خواننده مؤثّر است. شروع با متمم و واژه ی "به خون"، وزن شعر را به طرف فعولن سوق داده که وزنی حماسی است. واژه ی خون در همان ابتدا، گویی #براعت_استهلالی است که خواننده را از فضای حاکم بر شعر آگاه می‌کند. بر آنم که منادا یعنی دشمن من - که جایگاهش در صدر کلام است- تعمدا به جهت تحقیر دشمن، به پایان کلام افتاده است.ایجازهای زیبای بیت را نیز از نظر دور نمی توان داشت: -حذف نشانه ی ندا.-حذف فعل یا قید مورد نیاز بین دو مصراع: باز هم، یا بدان که...-فعل بجوشد به جای خواهد جوشید.واج آرایی ن، گ، بنفشه...ادامه مطلب

❇️بررسی و تحلیل بیت های آغازین #رستم‌واشکبوس: چهار بیت نخست، هرچه تمام تر، توانایی استاد یگانه ی شاهنامه و حماسه سرای بی بدیل ایران را در #فضاسازی نشان می دهد. استاد توس در همین بیت های محدود، بزرگی پیکار توران و ایران را بر خواننده آشکار می سازد. ✅بیت ۱ : خروش سواران و اسبان ز دشتز بهرام و کیوان همی برگذشت بهرام و کیوان در این بیت بسیار مناسب و به جا انتخاب شده اند؛ بهرام، نماد جنگ و خصومت و خونریزی و ظلم است و کیوان به عقیده ٔ قدما در فلک هفتم جای دارد و آن را دورترین ِ کواکب گمان می برده اند و فردوسی برای نشان دادن هرچه بیشتر اغراقِ بیت-دوری- از آن کمک گرفته است. ✅بیت۲ :همه تیغ و ساعد ز خون بود لعل خروشان دل خاک در زیر نعل در مصراع اول، با این که شاعر می توانست به راحتی و بدون خلل در وزن، فعل را در جایگاه خود بگذارد، مقدم شدن فعل و مؤخر کردن مسند را برای بارزتر کردن جنبه های حماسی به کار گرفته است. این ویژگی در بیت های سوم و چهارم نیز مشخص است.مصراع دوم: اگرچه می دانیم که حماسه جولانگاه اغراق است نه جایگاه تشخیص، اما تصویر حرکت سواران و لرزیدن زمین زیر سم اسب ها، به کمک جان بخشیِ زی بنفشه...ادامه مطلب